شکوه ایران

در این خاک زرخیز ایران زمین

        نبودند جز مردمی پاک دین  

همه دینشان مردی و راد بود

کزان کشور آزاد و آباد بود  

بزرگی به مردی و فرهنگ بود

گدایی در این بوم و بر ننگ بود  

از آن روز دشمن به ما چیره گشت

که ما را روان و خردتیره گشت  

از آن روز این خانه ویرانه شد

که نام آورش مرد بیگانه شد  

بسوزد گرت در آتش جان و تن

به از بندگی کردن و زیستن  

اگر مایه زندگی بندگیست

دوصد بار مردن به از زندگیست 

( فردوسی )