شعر عاشقانه دیرگاهیست که تنها شده ام

دیر گاهی ست که تنها شده ام

قصه غربت صحرا شده ام

وسعت درد فقط سهم من  است

باز هم قسمت غم ها شده ام

اگر آینه زمن بی خبر است

که اسیر شب یلدا شده ام

من که بی تاب شقایق بودم

همدم سردی یخها شده ام

کاش چشمان مرا خاک کنید

تا نبینم که چه تنها شده ام