شعر عاشقانه
شعر و عکس عاشقانه عشقستان دوبیتی تک بیتی زیبا قصیده رباعیشعر عاشقانه
شعر و عکس عاشقانه عشقستان دوبیتی تک بیتی زیبا قصیده رباعیسکوت
سکوت
دلا شب ها نمی نالی به زاری
سر راحت به بالین می گذاری
تو صاحب درد بودی ناله سر کن
خبر از درد بیدردی نداری
بنال ای دل که رنجت شادمانی است
بمیر
ای دل که مرگت زندگانی است
میاد آندم که چنگ نغمه سازت
ز دردی بر نیانگیزد نوایی
میاد آندم که عود تار و پودت
نسوزد در هوای آشنایی
دلی خواهم که از او درد خیزد
بسوزد عشق ورزد اشک ریزد
به فریادی سکوت جانگزا را
بهم زن در دل شب های و هو کن
و گر یاری
فریادت نمانده است
چو مینا گریه پنهان در گلو کن
صفای خاطر دل ها ز درد است
دل بی درد همچون گور سرد است
زهرشیرین
زهر شیرین
ترا من زهر شیرین خوانم ای عشق
که نامی خوشتر از اینت ندانم
وگر هر لحظه رنگی تازه گیری
به غیر از زهر شیرینت نخوانم
تو زهری زهر گرم سینه
سوزی
تو ش یرینی که شور هستی از تست
شراب جام خورشیدی که جان را
نشاط از تو غم از تو مستی از تست
به آسانی مرا از من ربودی
درون کوره غم آزمودی
دلت آخر به سرگردانیم سوخت
نگاهم را به زیبایی گشودی
بسی گفتند دل از عشق برگیر
که نیرمگ است و افسون است و جادوست
ولی ما دل به او بستیم و دیدیم
که او زهر است اما نوشداروست
چه غم دارم که این زهر تب آلود
تنم را در جدایی می گدازد
از آن شادم که هنگام درد
غمی شیرین دلم را می نوازد
اگر مرگم به نامردی نگیرد
مرا مهر تو در دل جاودانی است
وگر عمرم به ناکامی سرآید
ترا دارم که مرگم زندگی است
خورشید جاودانی
در صبح آشنایی شیرین مان تو را
!گفتم که مرد عشق نیی،باورت نبود
در این غروب تلخ جدایی،هنوز هم
می خواهمت چو روز نخستین،ولی چه سود
!می خواستی به خاطر سوگند های خویش
در بزم عشق بر سر من جام نشکنی
می خواستی به پاس صفای سرشک من
این گونه دل شکسته به خاکم نیفکنی
پنداشتی که کوره ی سوزان عشق من
دور از نگاه گرم تو خاموش می شود؟
پنداشتی که یاد تو این یاد دلنواز
در تنگنای سینه فراموش می شود؟
تو رفته ای که بی من،تنها سفر کنی
من مانده ام که بی تو،شب ها سحر کنم
تو رفته ای که عشق من از سر به در کنی
من مانده ام که عشق تو را تاج سر کنم
روزی که پیک مرگ مرا می برد به گور
من شب چراغ عشق تو را نیز می برم
!عشق تو،نور عشق تو،عشق بزرگ توست
خورشید جاودانی دنیای دیگرم
.«فریدون مشیری»«صفیر»
صفیر
طبیبان را ز بالینم برانید
را از دست اینان وا رهانید به گوشم جای این ایات افسوس سرود زندگانی را بخوانید دل من چون پرستوی بهاری است ازین صحرا به آن صحرا فراری است شکیب او همه در پی شکیبی است قرار او همه در بی قراری است دل عاشق گریبان پاره خوشتر به کوی دلیران آواره خوشتر غم دل با همه بیچارگی ها از این غم ها که دارد چاره خوشتر دلم یک لحظه در یک جا نماندست مرا دنبال خود هر سو کشاندست به هر لبخند شیرین دل سپردست برای هر نگاهی نغمه خواندست هنوزم چشم دل دنبال فرداست هنوزم سینه لبریز تمناست هنوز این جان بر لب مانده ام را در این بی آرزویی آرزوهاست اگر هستی زند هر لحظه تیرم وگر از عرش برخیزد صفیرم دل از این عمر شیرین برنگیرم به این زودی نمی خواهم بمیرمشعر زیبا
ارسال شده توسط دوست عزیزمون آقا مهدی
صبر کن قصه به پایان نرسیده است هنوز
قصه گو نقش جمالت نکشیده است هنوز
به کجا می روی ای همدم شیرین سخنم
شاه بیت غزلم کام ندیده است هنوز
ز چه ترک دل غمدیده ی عاشق بکنی
عشق پایان کلامت نشنیده است هنوز
گوش کن حال که عزم دگران داری تو
باغبان غنچه ی خوشبو که نچیده است هنوز
پایمال ار چه نمودی دل عاشق ز جفا
لیک عاشق ز رخت دل نبریده است هنوز...
شعر عاشقانه
این شعرزیبا رو دوست عزیزی بنام مهدی برامون فرستادن
من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو
پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو
سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو
ور از این بی خبری رنج مبر هیچ مگو
دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو
گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو
من به گوش تو سخن های نهان خواهم گفت
سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو
قمری جان صفتی در ره دل پیدا شد
در ره دل چه لطیف است سفر هیچ مگو
گفتم ای دل چه مه ست این دل اشارت می کرد
که نه اندازه توست این بگذر هیچ مگو
گفتم این روی فرشته ست عجب یا بشر است
گفت این غیر فرشته ست و بشر هیچ مگو
گفتم این چیست بگو زیر و زبر خواهم شد
گفت می باش چنین زیر و زبر هیچ مگو
ای نشسته تو در این خانه پرنقش و خیال
خیز از این خانه برو رخت ببر هیچ مگو
گفتم ای دل پدری کن نه که این وصف خداست
گفت این هست ولی جان پدر هیچ مگو
