شعر عاشقانه
شعر و عکس عاشقانه عشقستان دوبیتی تک بیتی زیبا قصیده رباعیشعر عاشقانه
شعر و عکس عاشقانه عشقستان دوبیتی تک بیتی زیبا قصیده رباعیابراهیم در آتش زیبا ترین احمد شاملو که تا حالا شنیدم با صدای او
در آوار خونین گرگ و میش دیگر گونه مردی آنَک،
که خاک را سبز می‌خواست، و عشق را شایسته‌ی زیباترین زنان
که اینَش به نظر هَدییَتی کم بها بود که خاک و سنگ را بشاید؛
چه مَردی، چه مَردی، که می‌گفت:
قلب را شایسته‌تر آن، که به هفت شمشیر عشق در خون نشیند،
و گلو را بایسته‌تر آن، که زیباترین نام‌ها را بگوید،
و شیرآهن کوه‌مردی از این گونه عاشق،
میدان خونین سرنوشت، به پاشنه‌ی آشیل درنوشت.
روئینه‌تنی که راز مرگش اندوه عشق و غم تنهایی بود،
آه اسفندیار مغموم:
تورا آن به که چشم فرو پوشیده باشی!
آیا نه؛ یکی نه بسنده بود که سرنوشت مرا بسازد؟
من تنها فریاد زدم: «نه!»
من از فرو رفتن تن زدم، صدایی بودم من، شَکلی میان اَشکال،
و معنایی یافتم.
من، بودم؛ و شدم،
نه زان گونه که غنچه‌ای گلی، یا ریشه‌ای که جوانه‌ای یا یکی دانه که جنگلی!
راست بدان گونه که عالی مردی شهیدی! تا آسمان بر او نماز برد.
من بینوا بندَگَکی سر به راه نبودم، و راه بهشت مینوی من، بُز رو طوع و خاکساری نبود.
مرا دیگر‌گونه خدایی می‌بایست، شایسته‌ی آفرینه‌ای که نواله‌ی ناگزیر را گردن کج نمی‌کند!
و خدایی دیگر گونه آفریدم!
دریغا شیرآهن کوه مردا که تو بودی، و کوه‌وار پیش از آنکه به خاک افتی، نستوه و استوار، مرده بودی
اما نه خدا و نه شیطان!
سرنوشت تو را بتی رقم زد، که دیگران می‌پرستیدند!
بتی که دیگرانش می‌پرستیدند.
شعر عاشقانه زیبای در هجوم من از رضا یعقوب زاده
اینجا
فقط منم
افتاده در منم؟!
من در هجوم من !
کی گفته !!
این منم
این من !
کجا منم
آخر
تمام من
پس من
کجا منم ؟
آن من که غم شده
تکرار من شده
باید گذشت رفت
زنجا که من ..منم
بیهوده ماندن است
زین من که من .. منم
باید رسید من
آن من
که من .. منم
شعر عاشقانه فوق العاده زیبای شکست احتضار تکامل از علی احفاق
شب های ژرف
متقاطع و
حاصلخیز
برای تلنبار بلوغ و
شکست احتضار تکامل ،
تولد چراغ های کریم را
گوشزد می کنند
به روزهای لرزان
کوتاه و
موازی ،
و غرور ما را
پری وار
به اهتزاز در می آورند
روی آوار خواب و
روزهای خرگوشی.
علی احقاق ( آرشاویر ) _ جهرم
از دفتر شعر طنین رویدادهای اریب
شعر زیبا - شعر عاشقانه- بهترین شعر عاشقانه...
چگونه از نگاه تو
دور بایستم
که در بی آوازی
حریم واژه را شکسته ای و من حتی
نفس برای کشیدن هم
ندارم از بی تابی
چگونه سر می کنم خویشتن را
نمی شود تو را رعایت کرد
و باورت هیچ سخت نیست
که بودن ات حکایتی دارد
نبودن ات حکایتی دیگر
شعر عاشقانه فوق العاده زیبای (بی سر و سامون رفیق بغض جاده )
نه اشتباه نکن این یه شعر عاشقونه نیس/ تصور کن یه مرد و با چشمای خیس
نمیخوام نباید تو شعرم به تو جسارت کنم/ نباید حس عشقو تعبیر به اسارت کنم
شکسته میرم امشب بانو خدانگه دارت/ اگر چه میشکنه اون دل سبز و سپیدارت
واسه من که پنجره یه آرزوی مبهم بود/ ولی تو پنجره باشه تموم دیوارت
ببخش منو اگه بوی زخم چرکینمو/ زجه های کبودم میشه موجب آزارت
دیگه صدای گریه ی بی وقتم نمیشکنه/ سکوت سرد و پر از انبساط افکارت
خیلی انتظار کشیدم که شاید بیای/ باز برای بدرقم با اون لباس گلدارت
ودل خوشم کنی با یه دروغ مصلحتی/ که میشه شاید بازم بیام برای دیدارت
ولی چه فایده که خوابت عجیب سنگین بود/ صدای خاطره هامون که نکرد بیدارت
میگن روزه گرفتی و دیگه غزل نمینوشی/ بمونه این آخرین غزلم واسه افطارت
شکسته میرم و خاطرات سبز تو رو/ به یادگار میبرم امشب خدانگهدارت
(بی سر و سامون رفیق بغض جاده/ بی همه چیز شد به جز این عشق ساده)
هر چی لب تو دنیاس مجیز تورو میگن/ تو که بی لب زاده شده بودی ستمگر
هر چی دست تو حسرت دامن تو/ تو آخرین جوابی واسه یه خواست بی ثمر
تعبیر یه خوابی که تو ذهنی خستس/ اون آخرین در نجاتی که همیشه بستس
تو یه تکرار خسته ای که فقط یکبار/ وحدت اون دردایی هستی که بیشمار
من تو اسم تو تجزیه شدم بانو/ تجربه کن منو تو یه مرگی دوباره
شعری که خون تو حسرتت لخته میشه/ آخرین وارث نسل عشق اخته میشه
منو تو این هجرت غمگینم بدرقه کن/ تموم واژه ها رو تو ذهنت دغدغه کن
بزار تکثیر نگاه تو بشم بانو/ اسم حقیرم و رو زبونت لقلقه کن
واسه کسی که خراب عمری زیر آوارت/ آخرین جمله همینه خدا نگه دارت
بهترین شعر فروغ فرخزاد شعر عاشقانه فوق العاده پرواز را به خاطر
دلم گرفته است
دلم گرفته است
به ایوان می روم و انگشتانم را بر پوست کشیده شب می کشم
چراغ های رابطه تاریکند
کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به میهمانی گنجشک ها نخواهد برد
پرواز را به خاطر بسپار پرنده مردنی است