زیباترین دوبیتی های عاشقانه

 

ای عشق مرا به شطّ خون خواهی بُرد

چون قیس به وادی جنون خواهی بُرد

فرهاد صفت در آرزویی شیرین

دنبال خودت به بیستون خواهی بُرد

———————————-

من درد تو را ز دست آسان ندهم

دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم

کان درد به صد هزار درمان ندهم

———————————-

ای کـــاش دلـــم اســیـــر و بــیـمار نبود

در بـــنـــد نــــگاه او گــــرفــتــار نــبـود

من عاشق واو زعشق من بی خـبر است

ای کــاش دل و دلــبــــر و دلـــدار نـبود

———————————-

چون عود نبود چوب بید آوردم

روی سیه و موی سپید اوردم

خود فرمودی که نا امیدی کفر است

فرمان تو بردم و امید آوردم

خواجه عبدالله انصاری

———————————-

در مذهب عاشقان قرار دگر است

وین باده ناب را خمار دگر است

هر علم که در مدرسه حاصل گردد

کار دگر است و عشق کار دگر است

———————————-

ای جمله بی کسان عالم را کس

یک جو کرمت تمام عالم را بس

من بی کسم و تو بی کسان را یاری

یارب تو به فریاد من بی کس رس

———————————-

من مانده ام و شعر سرودن بی تو

از خواب غزل پلک گشودن بی تو

———————————-

در بستر بی رحمی و خون زاده شدم

از اول عمر با جنون زاده شدم

خاکستریم .دست خودم نیست عزیز

ققنوسم از آتش درون زاده شدم

———————————-

چشم مست تو عجب جلوه گه بیداد است

خم ابروی تو سرمشق کدام استاد است؟

خم ابروی تو را دیدم و رفتم به سجود،

صید را زنده گرفتن هنر صیاد است

بهترین شعر خسرو گلسرخی شعر زیبا از خسرو گلسرخی

 

"من شکستم در خود"

من شکستم در خود
من نشستم در خویش
لیک هرگز نگذشتم از
پل
که ز رگ های رنگین بسته ست کنون
بر دو سوی رود آسودن
باورن کن نگذشتم از پل
غرق یکباره شدم
من فرو رفتم
در حرکت دستان تو
من فرو رفتم
در هر قدمت ، در میدان
من نگفتم به ذوالکتاف سلام
شانه ات بوسیدم
تا تو از این همه ناهمواری
به دیار پکی راه بری
که در آن یکسانی پیروزست
من شکستم در خود
من نشستم در خویش

بهترین شعر عاشقانه زیباترین شعر عاشقانه شعر عاشقانه زیبا

 

قانون تو تنهایی من است و تنهایی من قانون عشق و

عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست

چه قانون عجیبی چه ارمغان نجیبی

و چه سرنوشت تلخ و غریبی

که هر بار ستاره های زندگی ات را با دستهای

خود راهی آسمان پر ستاره امید کنی

وخود در تنهایی وسکوت با چشمهایی خیس از غرور

پیوند ستاره ها را به نظاره بنشینی و

خموش و بی صدا به شادی ستاره های از تو گشته جدا دل خوش کنی

وباز هم تو بمانی وتنهایی و دوری

و باز هم تو بمانی و  یک عمر صبوری .......! 

شعر عاشقانه شعر رویایی

زیباترین اشعار شاملو بهترینهای شاملو جملات قصار احمد شاملو

در این جا چار زندان است
به هر زندان دو چندان نقب، در هر نقب چندین حجره، در هر
حجره چندین مرد در زنجیر ...

از این زنجیریان، یک تن، زنش را در تب تاریک بهتانی به ضرب
دشنه ئی کشته است .
از این مردان، یکی، در ظهر تابستان سوزان، نان فرزندان خود را، بر سر برزن،

به خون نان فروش سخت دندان گرد آغشته است .
از اینان، چند کس، در خلوت یک روز باران ریز، بر راه ربا خواری
نشسته اند
کسانی، در سکوت کوچه، از دیوار کوتاهی به روی بام جسته اند
کسانی، نیم شب، در گورهای تازه، دندان طلای مردگان را
شکسته اند.
***
من اما هیچ کس را در شبی تاریک و توفانی نکشته ام
من اما راه بر مردی ربا خواری نبسته ام
من اما نیمه های شب ز بامی بر سر بامی نجسته ام .
***
در این جا چار زندان است
به هر زندان دو چندان نقب و در هر نقب چندین حجره، در هر
حجره چندین مرد در زنجیر ...

در این زنجیریان هستند مردانی که مردار زنان را دوست می دارند .
در این زنجیریان هستند مردانی که در رویایشان هر شب زنی در
وحشت مرگ از جگر بر می کشد فریاد .

من اما در زنان چیزی نمی یابم - گر آن همزاد را روزی نیابم ناگهان، خاموش -
من اما در دل کهسار رویاهای خود، جز انعکاس سرد آهنگ صبور
این علف های بیابانی که میرویند و می پوسند
و می خ***د و می ریزند، با چیز ندارم گوش .
مرا اگر خود نبود این بند، شاید بامدادی همچو یادی دور و لغزان،
می گذشتم از تراز خاک سرد پست ...

جرم این است !
جرم این است !

شعر شکسپیر شعر زیبا از ویلیام شکسپیر بهترین شعر شکسپیر

 

NO LOGER MOURN FOR ME

No longer mourn for me when I am dead

Than you shall hear the surly sullen bell 

Give warning to the world that I am fled 

From this vile world, with vilest worms to dwell.

Nay, if you read this line, remember not

The hand that writ it, for I love you so,

That I in your sweet thoughts would be forgot, 

If thinking on me ten should make you woe.

O, if, I say, you look upon this vers 

When I perhaps compounded am with clay,

Do not so much as my poor name rehearse 

But let your love even with my life decay,

Lest the wise world should look into your moan

And mock you with me after I am gone. 

شعر پروین اعتصامی زیباترین شعر پروین اعتصامی

 

بی روی دوست، دوش شب ما سحر نداشت

                                                              سوز و گداز شمع و من و دل اثر نداشت

مهــــــــــــر بلند، چهره ز خـــــــــــاور نمینمود

                                                              ماه از حصار چرخ، سر باختـــــر نداشت

آمد طبیب بر سر بیمــــــــــــــار خویش، لیک

                                                              فرصت گذشته بود و مداوا ثمـر نداشت

دانی که نوشداروی سهـــــــراب کی رسید

                                                              آنگه که او ز کالبـــــــدی بیشتر نداشت

دی، بلبلی گلـــــی ز قفس دید و جانفشاند

                                                              بار دگر امید رهائـــــــــــی مگر نداشت

بال و پری نزد چو بدام اندر اوفتـــــــــــــــاد

                                                               این صید تیره روز مگر بال و پر نداشت

پروانه جز بشوق در آتش نمیگداخـــــــــت

                                                           میدید شعله در سر و پروای سر نداشت

بشنو ز من، که ناخلف افتـــــــــاد آن پسر

                                                           کز جهل و عجب، گوش به پند پدر نداشت

خرمن نکرده توده کســـــــــی موسم درو

                                                          در مزرعی که وقت عمل برزگــــر نداشت

من اشک خویش را چو گهـــــر پرورانده‌ام

                                                           دریای دیده تا که نگوئی گهــــــر نداشت

شعری زیبا از هوشنگ ابتهاج

 

نشود فاش کسی، آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر، نامه رسان من و توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس، مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما، کس نرسید
همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ارنه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت
گفت و گوئی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل
هرکجا نامه ی عشق است، نشان من و توست

سایه زاتشکده ی ماست، فروغ مه و مهر
وه از این آتش روشن که به جان من و توست

شعر زیبا از قیصر امین پور

 

دیشب غم دل به دل بگفتم بنهفت.

چون صبح دمید دیگری هم میگفت.

من بودم و دل سر مرا فاش که کرد؟

دیگر غم دل به دل نمی باید گفت.