جملات آموزنده

بسیارند کسانی که چون دریا سخن میگویند اما زندگی چون مرداب دارند!

..........................................................

با دیگران بخند نه بر دیگران!

..........................................................

دلها مانند اهن زنگ میزنند و صیقل ان یاد مرگ کردن وخواندن قران است 

..........................................................

انسان با اضطراب به اینده مینگرد و حال را فراموش میکند، بنابراین نه در حال زندگی میکند نه در اینده!

..........................................................

بد بختی تنها در باغچه ای که خودت کاشته ای میروید!

..........................................................

افتادن شکستن نیست ، برنخاستن شکستن است!

..........................................................

بدترین وخطرناکترین کلمات این است : (همه اینجورند!)

..........................................................

شرافت مانند تیری است که چون از کمان گذشت بازگشت ان ممتنع است!

..........................................................

ازدواجی که به خاطر پول به وجود اید ، برای پول هم از بین میرود !

..........................................................

دو چیز است که جزای ان را در دنیا میدهند : ظلم به دیگران و بد رفتاری با پدر و مادر!

..........................................................

خوشا به حال کسی که باطنش نیکو وظاهرش خوب است و شرش به دیگران نمیرسد!

..........................................................

اگر تمام شب برای از دست دادن خورشید گریه کنی ، لذت دیدن ستاره ها را از دست خواهی داد(شکسپیر)

..........................................................

خوشبختی مانند یک توپ است که وقتی میغلتد ، دنبالش میدوی ، ولی وقتی می ایستد ، به ان لگد میزنی!

..........................................................

شاید در دنیا یک نفر باشی ، ولی برای یک نفر ،  به اندازه دنیایی!

..........................................................

میدانی برای چه هنوز زنده ای؟ برای اینکههنوز به اونجایی که باید برسی نرسیده ای!

..........................................................

همیشه تصور کن که توی یه دنیای شیشه ای زندگی میکنی.پس مراقب باش به طرف کسی سنگ نندازی ، چون اول دنیای خودتو میشکنی 

شعری بسیار زیبا از سهراب سهری

غمی غمناک

شب سردی است، و من افسرده.

راه دوری است، و پایی خسته.

تیرگی هست و چراغی مرده.

می کنم، تنها، از جاده عبور:

دور ماندند زمن آدم ها.

سایه ای از سر دیوار گذشت،

غمی افزود مرا بر غم ها.

فکر تاریکی و این ویرانی

بی خبر آمد تا با دل من

قصه ها ساز کند پنهانی.

نیست رنگی که بگوید با من

اندکی صبر، سحر نزدیک است.

هر دم این بانگ برآرم از دل:

وای، این شب چقدر تاریک است!

خنده ای کو که به دل انگیزم؟

قطره ای کو که به دریا ریزم؟

صخره ای کو که بدان آویزم؟

مثل این است که شب نمناک است.

دیگران را هم غم هست به دل،

غم من، لیک، غمی غمناک است

سهراب سپهری

شعرعاشقانه(آه از امشب)

آه از امشب

که مرا باز خبر از یار شد

خبر از یار دل آزار شد

آن همه ظلم روا داشته را یاد شد

همه هستی ز برم تار شد

و مرا هم سخنی نیست هنوز

آه از امشب

که دگر بار دلم غمگین است

که دو چشمم باز خونین است

که دو پلکم سخت سنگین است

و جهان در نظرم تاریک است

و مرا هم سخنی نیست هنوز

آه از امشب

که صدای نفسم، هیچ نیست

که دگر در سر من شور نیست

که دگر حنجرم آواز نیست

که دگر قلب من آزاد نیست

و مرا هم سخنی نیست هنوز

آه از امشب

که دلم پاره شد از غم

که همه داغم و سوزم

که صدای خوش یارم

نکند بار دگر شادم

و مرا هم سخنی نیست هنوز

آه از امشب

و هزاران شب غمبار دگر هم

آه از این کابوس خوف انگیز مبهم

که دگر خسته شدم من و ندانم

که چرا جز در و دیوار تنم

مرا هم سخنی نیست هنوز

بهترین شعر عاشقانه با خدا...

                                              

لحظه های سبز بودن باخدا ..

                                     باز هم عطر گل یاس سپید..
                                     یک نیستان ناله وشوروامید ..

بال دربال نسیم مهربان..
می روم تا هفت شهرآسمان.. 

                                      میروم تا مبدا نور سحر..
                                     باحضور عشق باشوری دگر..

می روم آنجا که دل زیباشود..
قطره محو قدرت دریاشود..

                                       می روم تا آسمانی تر شوم..
                                     غرق نوروشوروبال وپرشوم..

می روم تا خویش را پیدا کنم ..
خویش را در ناکجاپیدا کنم ..

                                     ای دل اینجا لحظه ی پرواز کو.. 
                                     لحظه های آشنای راز کو..

باید اینجا عشق را تفسیرکرد..
عشق را در نور حق تکثیر کرد..

                                   عشق یعنی یک نماز از جنس نور..
                                   از سر اخلاص در وقت حضور..

هم نفس بالحظه های ناب ناب..
ذره ذره محو نور آفتاب..

                                   تا خدا یک لحظه ی سبز دعاست..
                                  عاشقی یک فرصت بی انتهاست..        

          ... *(رمضان مبارک...التماس دعا )*...

بهترین وجذابترین شعر ( حمید مصدق)

 

کاشکی شعر مرا می خواندی
گاه می اندیشم

می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری
تو توانایی بخشش داری
دستهای تو توانایی آن را دارد
که مرا زندگانی بخشد
چشمهای تو به من می بخشد
شور عشق و مستی
و تو چون مصرع شعری زیبا
سطر برجسته ای از زندگی من هستی
دفتر عمر مرا
با وجود تو شکوهی دیگر
رونقی دیگر هست
می توانی تو به من
زندگانی بخشی
یا بگیری از من

آنچه را می بخشی
من به بی سامانی
باد را می مانم
من به سرگردانی
ابر را می مانم
من به آراستگی خندیدم
من ژولیده به آراستگی خندیدم
سنگ طفلی، اما
خواب نوشین کبوترها را
در لانه می آشفت
قصه ی بی سر و سامانی من
باد با برگ درختان می گفت
باد با من می گفت:
«چه تهیدستی مرد»
ابر باور می کرد

من در آیینه رخ خود دیدم
و به تو حق دادم
آه می بینم، می بینم
تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی
من به اندازه ی زیبایی تو غمگینم
چه امید عبثی
من چه دارم که تو را در خور؟
هیچ
من چه دارم که سزاوار تو؟
هیچ
تو همه هستی من، هستی من
تو همه زندگی من هستی
تو چه داری؟
همه چیز
تو چه کم داری؟

هیچ
بی تو در می یابم
چون چناران کهن
از درون تلخی واریزم را
کاهش جان من این شعر من است
آرزو می کردم
که تو خواننده ی شعرم باشی
راستی شعر مرا می خوانی؟
نه، دریغا، هرگز
باورم نیست که خواننده ی شعرم باشی
کاشکی شعر
مرا می خواندی
...!

بهترین وزیباترین شعر (مهرداد اوستا)

 

با من بگو تا کیستی؟مهری؟بگو ،ماهی؟بگو خوابی؟خیالی؟چیستی؟اشکی ؟بگو ،آهی؟بگو

راندم چوازمهرت سخن،گفتی بسوز و دم مزن دیگربگو ازجان من،جانا چه میخواهی؟ بگو....

من عاشق تنهاییم،سرگشته ی شیدا ییم دیوانه ی رسوائیم،تو هرچه می خواهی بگو
.......!!!

متنی زیبا

اگر دروغ رنگ داشت هر روز شاید ده ها رنگین کمان از دهان ما نطفه می بست وبی رنگی کمیاب ترین چیزها بود. 

اگر گناه وزن داشت هیچ کس را توان آن نبود که گام بردارد. 

اگر دیوار نبود نزدیک تر بودیم همه وسعت دنیا یک خانه میشد وتمام محتوای سفره سهم همه بود 

وهیچ کس در پشت هیچ ناکجایی پنهان نمیشد

روزها میگذرد

روزها میگذرد  

ومن از پنجره بیداری 

کوچه یاد تو را می نگرم 

و چنان آرامم که کسی فکر نکرد 

زیر خاکستر آرامش من 

چه هیاهویی هست 

عاشقی هم دردیست 

و من از لحظه دیدار تو دانستم 

که شبی بدین درد خواهم مرد