کاش می شد

کاش میشد عشق را تفسیر کرد 
               خواب چشمان ترا تعبیر کرد
                             کاش میشد در خراب آباد دل 
                                        خانه احساس را تعمیر کرد
                                                  کاش میشد همچو باران بی دریغ   
                                                              لحظه های سبز را تقدیر کرد
کاش میشد تا تمام عشق را 
                 با تمام وسعتش تکثیر کرد
                               کاش میشد اشک را تهدید کرد
                                         مدت لبخند را تمدید کرد
                                                کاش میشد از میان لحظه ها 
                                                               لحظه دیدار را نزدیک کرد

ای غریبه

یااز خیالم دست بردار ای غریبه
                             یا در سکوتم پای مگذار ای غریبه
                                                       من هم غریبم مثل تو من را در این راه
                                                                            تنها به دست جاده مسپار ای غریبه
از آبی چشم تو دل کندن چه سخت است
                           آری نگاهت را نگه دار ای غریبه
                                                          شعر تو را یکبار دیگر میسرایم
                                                                             شاید که باشد آخرین بار ای غریبه  

  ای دوست چندیست که حالت غریبی داری    

ای دوست دل پاک و نجیبی داری 

با وسعت دریای دلت میگویم 

با عشق شباهت عجیبی داری

عاشقانه

 سلام دوستان امروز یه سری شعر و جملات زیبا نوشتم که شاید شما هم اونها رو شنیده باشید ولی فکر کردم که دوباره خنشون خالی از لطف نباشه.

یک چشم من در غم دلدار گریست
                                چشم دگرم حسود بود و نگریست
چون روز وصال آمد او را بستم
                                   گفتم نگریستی پس نباید نگریست
  

همیشه به یاد داشته باش
تا به فراموشی بسپاری
آنچه را که اندوهگینت میکند.
اما....
هرگز فراموش نکن
به یاد داشته باشی
آنچه را که شادمانت می سازد 

 
تو که بیگانه هستی با سپیدی
تو که دلبستگی هامو ندیدی
در این بازار داغ نا لمیدی
تو را باور کنم با چه امیدی 

بر چفت مقبره ی پیر
قفلی میان گره ها و قفلها
دیشب گشوده شد
هیهات!بدبختی چه کسی
آغاز گشته است؟ 

ای دوست
 این روزها با هر که دوست میشویم  احساس میکنیم  

آنقدر دوست بوده ایم 

که دیگر وقت خیانت است 

من ازنهایت شب حرف میزنم
من از نهایت تاریکی
و از نهایت شب حرف میزنم
اگر به خانه ی من آمدی برایم چراغ بیاور ای مهربان
و یک دریچه که از آن
به ازدهام کوچه ی خوشبخت بنگرم

خوشبخت

((خوشبخت آنهایی که عقلشان پاره سنگ بر میدارد چون ملکوت آسمان مال آنهاست))
                                                                                                    انجیل ماتئوس5_3
((البته  آسمان که معلوم نیست ولی روی زمین حتما مال آنهاست )) 

                                     از داستان "س.گ.ل.ل" از کتاب سایه روشن اثر صادق هدایت

دوستان خوبم خواهش میکنم اگر مطلب بالا رو خوندین نظرتون رو بهم بگید  که واقعا کسانی که عقلشون پاره سنگ بر میداره عرش آسمان یا حداقل روی زمین مال آنهاست؟یا نظر شما چیز دیگه ای هست؟به   نظر من انجیل راست گفته و صادق هدایت خوب اصلاحش کرده که روی زمین حتما مال اونهاست.منتظر نظرتون هستم..................

شکوه ایران

در این خاک زرخیز ایران زمین

        نبودند جز مردمی پاک دین  

همه دینشان مردی و راد بود

کزان کشور آزاد و آباد بود  

بزرگی به مردی و فرهنگ بود

گدایی در این بوم و بر ننگ بود  

از آن روز دشمن به ما چیره گشت

که ما را روان و خردتیره گشت  

از آن روز این خانه ویرانه شد

که نام آورش مرد بیگانه شد  

بسوزد گرت در آتش جان و تن

به از بندگی کردن و زیستن  

اگر مایه زندگی بندگیست

دوصد بار مردن به از زندگیست 

( فردوسی )

مردگان

چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان نه به دستی
ظرفی را چرک می کنند
نه به حرفی دلی را آلوده
تنها به شمعی قانعند
و
اندکی سکوت
 

 ای که دور از من و در قلب منی باخبر باش که دنیای منی
شادیت شادی من غصه ات غصه من
قلب من خانه تو قلب تو خانه من

زندگی

آری آری زندگی زیباست 

زندگی آتشگهی دیرنده پا بر جاست 

گر بیفروزیش رقص شعله اش در هر کران پیداست  

ور نه خاموش است و خاموشی گناه ماست

حرف حساب

باد ها میوزند ....و شنها را جابجا میکنند

اما صحرا همیشه صحرا میماند...

این است افسانه جاودانگی عشق!!!! 

 

آری تا زمانه پوستمان را نکنده باید پوست انداخت!!!!!