کوک‌کن ساعت خویش

کوک کن ساعتِ خویش !

اعتباری به خروسِ سحری، نیست دگر

دیر خوابیده و برخاسـتنـش دشـوار است

کوک کن ساعتِ خویش !

که مـؤذّن، شبِ پیـش

دسته گل داده به آب

و در آغوش سحر رفته به خواب

کوک کن ساعتِ خویش !

شاطری نیست در این شهرِ بزرگ

که سحر برخیزد

شاطران با مددِ آهن و جوشِ شیرین

دیر برمی خیزند

کوک کن ساعتِ خویش !

که سحرگاه کسی

بقچه در زیر بغل،

راهیِ حمّامی نیست

که تو از لِخ لِخِ دمپایی و تک سرفه ی او برخیزی

کوک کن ساعتِ خویش !

رفتگر مُرده و این کوچه دگر

خالی از خِش خِشِ جارویِ شبِ رفتگر است

کوک کن ساعتِ خویش !

ماکیان ها همه مستِ خوابند

شهر هم . . .

خوابِ اینترنتیِ عصرِ اتم می بیند

کوک کن ساعتِ خویش !

که در این شهر، دگر مستی نیست

که تو وقتِ سحر، آنگاه که از میکده برمی گردد

از صدای سخن و زمزمه ی زیرِ لبش برخیزی

کوک کن ساعتِ خویش !

اعتباری به خروسِ سحری نیست دگر

و در این شهر سحرخیزی نیست

و سحر نزدیک است

خدا نگهدار عشقستان

با درود بر تمام دوستانی که در طی این چند سال با عشقستان همراه بودند.بعد از ماهها دارم دوباره می نویسم و نمی دونم که این آخرین نوشتم باشه یا نه.بعد از اون که آدرس دومین وبلاگ از اسم صاحب اصلی اون به عشقستان تغییر پیدا کرد تمام معادلات به هم خورد و بازدید کنندگان از روزی تقریباً چهار هزار نفر به روزی صفر نفر رسید و برای اینکه مجدداً به اون آمار برسیم تلاش فراوان می خواد. و به دلیل اینکه این خاطرات نشان دهنده دوره ای از زندگی من بود اونها رو که شامل منبعی عظیم و زیبا از اشعار و نکات زیباست به یادگار می زارم تا به دیگر دوستان هم حس زیبایی رو بچشونم.

شعر بسیار عمیق مارگرت بیکل

  

سکوت ؛ 

سرشار از سخنان ناگفته است . . . 

از حرکات نا کرده . . . 

اعتراف به عشق های پنهان  

و شگفتی های بر زبان نیامده . . . 

در این سکوت حقیقت ما نهفته است  

               حقیقت تو و من . . .!!!